79 Rocznica śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego
Szanowni Państwo,
Koło Przyjaciół 26. Pułku Ułanów Wlkp. im. Jana Karola Chodkiewicza pragnie wskrzesić tradycje przedwojennych obchodów rocznicy śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego, Wielkiego Polaka. Mamy więc zaszczyt i honor zaprosić wszystkich, którym historia Polski i losy jej najwybitniejszych obywateli nie są obojętne.
Ufamy, że z naszego zaproszenia skorzystają mieszkańcy Bydgoszczy, członkowie organizacji patriotycznych, kombatanckich, poczty sztandarowe szkół, harcerstwo oraz ludzi dobrej woli, którym bliska jest postawa patriotyczna. Uczmy kolejne pokolenia, co to znaczy być Polakiem-Patriotą.
Nie kto inny, ale właśnie Naczelnik Odrodzonego Państwa Polskiego jest autorem słynnego powiedzenia: „Ten, kto nie szanuje i nie ceni swej przeszłości, nie jest godzien szacunku teraźniejszości ani ma prawo do przyszłości”.
|
„Cieniom królewskim przybył towarzysz wiecznego snu.
Skroni jego nie okala korona, a dłoń nie dzierży berła.
A królem był serc i władcą woli naszej.
Śmiałością swej myśli, odwagą zamierzeń, potęgą czynów z niewolonych rąk kajdany zrzucił, bezbronny miecz wykuł,
granice nam wyrąbał, a sztandary naszych pułków sławą uwiecznił.
Skażony niewolą nauczył honoru bronić, wiarę we własne siły wskrzeszać.
Dał Polsce wolność, granice, moc i szacunek świata”.
Tymi słowami w Krakowie, u wrót katedry wawelskiej, żegnał odchodzącego Marszałka Józefa Piłsudskiego Prezydent Rzeczypospolitej Ignacy Mościki.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Józef Piłsudski żył dla wolności – wolności świadomej, utożsamianej z pierwotną potrzebą ducha, w jego prymacie wobec otaczającego świata, i rozumianej w kategoriach sumienia, walki dobra ze złem i moralnej odpowiedzialności.
Cechowało go twarde wyczucie życia, moc oraz hardość charakteru, a przy tym głęboka kultura umysłowa, bez obciążeń niewoli.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Matka i serce syna
"Na wypadek nagłej śmierci". Tekst tej ostatniej woli był następujący: "Nie wiem czy nie zechcą mnie pochować na Wawelu. Niech! Niech tylko moje serce wtedy zamknięte schowają w Wilnie gdzie leżą moi żołnierze co w kwietniu 1919 roku mnie jako wodzowi Wilno jako prezent pod nogi rzucili. Na kamieniu czy nagrobku wyryć motto wybrane przez mnie dla życia:
Gdy mogąc wybrać, wybrał zamiast domu
Gniazdo na skałach orła, niechaj umie
Spać, gdy źrenice czerwone od gromu
I słychać jęk szatanów w sosen szumie
Tak żyłem
A zaklinam wszystkich co mnie kochali sprowadzić zwłoki mojej matki z Sugint Wiłkomirskiego powiatu do Wilna i pochować matkę największego rycerza Polski nade mną. Niech dumne serce u stóp dumnej matki spoczywa. Matkę pochować z wojskowymi honorami ciało na lawecie i niech wszystkie armaty zagrzmią salwą pożegnalną i powitalną tak, aby szyby w Wilnie się trzęsły. Matka mnie do tej roli jaka mnie wypadła chowała. Na kamieniu czy nagrobku mamy wyryć wierzs z "Wacława" Słowackiego zaczynający się od słów:
Dumni nieszczęściem nie mogą...
|
|
|